سندروم توریت و تیک ها

سندروم توریت و تیک ها در حدود سن هفت سالگی آغاز گردیده و علت آن عدم تعادل در مغز میباشد. تشخیص این عارضه ممکن است مانند حکم حبس دوام احساس شود، خصوصاً برای والدین که فرزند شان مبتلا به این عارضه میشود، اما واقعیت اینست که اکثریت مبتلایان بهبود میابند یا مهار و لگام کردن علائم را در آینده یاد میگیرند.

سندروم توریت چیست؟

سندروم توریت یکی از تشخیص های را که به نام معلولیت های اعصابی و روانی یاد میشوند، تشکیل میدهد و بدین معناست که مغز طوری که باید باشد، نورمال فعالیت نمیکند که بنا بر این علایم بشکل تیک های حرکتی و شفاهی در شخص مصاب تبارز مینمایند. تیک ها عبارتند از حرکات مانند عکس العمل های غیرارادی بطور مثال چشمک زدن، بالا انداختن شانه ها و دست زدن به اشیاء و حتی صدا ها همچو سرفه، گلو صاف کردن یا اشپلاق زدن از علائم این بیماری به شمار میروند.

شمار زیادی از مردم تیک ها را با دشنام و تبصره های نامناسب ارتباط میدهند. این نابهنجاری را بدزبانی میگویند و دامنگیر کم و بیش همه مبتلایان سندروم توریت میشود.

تیک ها معمولا در دوران کودکی بین سنین پنج تا هفت سالگی رخ میدهد ولی لزوماً به این معنی نیست که کودکی دارای تیک ها مبتلا به سندروم توریت خواهد شد. این عارضه ممکن است موقتی باشد و نیاز به درمان نداشته باشد. تشخیص سندروم توریت ایجاب مینماید که تیک ها طی حداقل یک سال و حد اقل سه ماه بطور متواتر و بدون وقفه رخ داده باشند. این بیماری عمدتاً دامنگیر پسران میشود و منشاء ارثی دارد.

اثرات سندروم توریت بر زندگی

سندروم توریت شاید برای کودکان که به تازه گی دورهٔ مکتب را آغاز کرده باشند، نسبتاً بیشتر ناراحت کننده باشد. علاوه بر تیک ها مشکلات در دقت و توجه، فرط فعالیت و دیس لکسیا (نارساخوانی) نیز معمول است. این بیماری شاید بسیار فرق و تفاوت باشد و بین دوره های شدید با تیک ها و دوره های که تیک ها به سختی قابل مشاهده میباشند، در حال نوسان میباشد. استرس معمولاً موجب بروز علائم میشود.

علائم این عارضه در اکثریت مبتلایان در سن و سال بلوغ کاهش میابد و یا هم کاملاً ناپدید میشوند. در غیر آن شمار زیادی از مبتلایان تیک های خود را تا حدی مهار مینمایند که اطرافیان آنرا متوجه نمیشوند و بعداً در خانه به خود اجازه میدهند تا تیک های خود را آزاد بگذارند. اکثریت مبتلایان علیرغم این مریضی میتوانند از یک زنده گی خوب و اجتماعی برخوردار باشند. یک محیط درک کننده و دلسوز حایز اهمیت زیاد است.

سندروم توریت معمولاً داشتن انگیزهٔ ناگهانی، ابتلا به اختلال وسواسی-اجباری، اضطراب و افسردگی را نیز به همراه دارد. این مریضی بالای هوشیاری و استعداد شخص مبتلا تاثیر نمیگذارد. در این مورد بحث و مباحثه صورت گرفته است که آیا ربطی بین سندروم توریت و استعداد در هنر موسیقی وجود دارد یا خیر، بطور مثال نزد موزارت.

باید در صدد دریافت کمک برآیم؟

اگر شما متوجه کودکی شوید که طی مدت طولانی از تیک ها رنج میبرد، باید در صدد جستجوی کمک برآیید. پی بردن از علل رفتار کودک شاید بدون کمک مسلکی دشوار باشد و هرچه زودتر که مشکلات طفل تشخیص شود به همان اندازه تسهیل در اداره کردن مریضی در دوران کودکی و نوجوانی را ایجاد خواهد کرد. اطرافیان شخص مبتلا با داشتن اطلاعات لازم و آگاهی بیشتر درک میکنند که شخص مبتلا بالای رفتار های خود تسلط و اختیار ندارد.

شما میتوانید منوط به سن و سال کودک با مرکز خدمات صحی، مرکز صحی مکتب، کلینیک عقلی و عصبی کودکان و نوجوانان یا مرکز صحی اطفال در تماس شوید. برای تعیین تشخیص باید دکتور امکان موجودیت سایر علل تیک ها را از میان ببرد و همچنان باید به اثبات رساند که شخص مبتلا از اعم تیک های عملی و کلامی رنج میبرد.

چگونگى تداوی

اگر تیک های کودک بسیار مانع کننده عملکرد دانسته شوند، در زمینه کمک مسلکی وجود دارد. علاوه بر اقدامات حمایت در مکتب، ممکن است درمان دوایی و تداوی رفتاری-شناختی در برابر سندروم توریت موثر ثابت شود. بستگان ممکن نیازمند حمایت و آموزش در راستای حمایت و یاری از شخص مبتلا باشند.