سندروم اسکيزوافکتيو

یک فرد مبتلا به سندروم اسکیزوافکتیو دچار اعم دوره های جنون یا سایکوز ها و نوسانات خُلقی میشود. شخص دارای علایم این اختلال ممکن است سراسیمه و دراماتیک به نظر برسد و در صورتی که جلوی ویرانگری ها و اثرات مخرب این بیماری گرفته نشود، ممکن است خطرات جدی را به بار آورد. در چنین حالت میتوان از خدمات صحی و درمانی کمک دریافت کرد.

 سندروم اسکيزوافکتيو چیست؟

سندروم اسکيزوافکتيو ممکن است با یک وضعیت مابین اسکیزوفرنی و اختلال دوقطبی مشخص شود. دورانیه این بیماری مانند سندروم دو قطبی اکثراً دوره یی بوده یعنی متشکل از دوره های نورمال در بین دوره های بیماری میباشد.

این بیماری دارای علایم شبیه علایم سندروم دو قطبی بطور مثال افسردگی یا هیجانات نامتناسب و اکثراً افسردگی شدید، میباشد. شخص مبتلا به این بیماری ممکن است علایم مانند اسکیزوفرنیا از قبیل هذیانات و برسامات عجیب و غریب را نیز نشان دهد. علایم ممکن است بسیار دراماتیک باشند و تلاش های بی اختیاری خودکشی را به همراه داشته باشد.

 این تشوش زنده گی را چطور تحت تاثیر قرار میدهد؟

مریض در جریان دوره های این عارضه معمولاً سایکوتیک میباشد. علایم دراماتیک این تشوش باعث میشود که درمان دوایی و درمان داخل بستر، حد اقل در دوره های کوتاه مدت، اکثراً لازمی میباشد. دوره های این مریضی ممکن است بسیار طولانی مدت بوده و چندین ماه را دربر بگیرند البته استفاده از ادویه لازم معمولاً کمک میکند. استفاده از ادویه لازم ممکن است خطر عود دوره های جدید این مریضی را کاهش دهد تا مریض بتواند به یک زنده گی عادی ادامه دهد.

 آیا بهبود امکان پذیر است؟

جریان مریضی ممکن است مریض را ناتوان و از کار افتاده بسازد و عزت نفس و خودباوری وی را بطور جدی مجروح سازد. دادن باور به مریض که او تنها نیست و کمک موثر در دسترسی است، حائز اهمیت است. هر قدری که شخص مبتلا آگاهی بیشتر در بارهٔ مریضی خود بدست میاورد همانقدر بهتر از عهده کار های زنده گی خود برآمده خواهد توانست.

اگر شما شک دارید که شما یا یکی از اقارب تان علایم سایکوز یا تغییرات خُلق و خوی را نشان میدهید، باید به خدمات صحی مراجعه کنید. دست و پنجه نرم کردن با این علایم بدون اخذ کمک مسلکی شاید منجر به خطرات اعم برای شخص مبتلا و اطرافیان اش گردد. برای دریافت کمک میتوانید به یکی از مراکز خدمات صحی یا کلینیک های عقلی و عصبی برای نوجوانان یا بزرگسالان مراجعه کنید.

 تشخیص و درمان

تشخیص ممکن است بسیار مغلق باشد و وقت زیاد را دربر بگیرد که علت آن در قدم نخست به دشواری در تفکیک میان سندروم اسکيزوافکتيو و جنون (اسکیزوفرنیا) که مستلزم درمان مختلف میباشد، بستگی دارد.

بعد از تعیین تشخیص، درمان روی دست گرفته میشود که ممکن است عبارت از ادویه ضد سایکوتیک همراه با یکی از انواع دواهای استواری خُلق و خوی بطور مثال litium باشد. این معمولاً تاثیر مثبتی دارد و خطر عود علایم را کاهش میدهد. چون این مریضی معمولاً مزمن میباشد، درمان مدت طولانی را دربر میگیرد. صحبت حمایوی و روان درمانی از جمله شیوه های موثری است تا مریض از بیماری خود آگاهی دریابد و علایم آنرا بهتر مهار نماید.